اشعار

ای انـیـس قـــدیــمــی دلـهـــا            آفـــتـاب بـــلــــنــد نـاپـــیــدا

تـا خـــدا مـی بــرد دلِ مـا را            پَـرِ سجـاده هــای سبـز شـمـا

---

من كجـا و غــبـار مـقـدمتـان            تو كجا، كوچـه های این دنیا

من كی ام بی زبان ترین مـردم            تـو خــدای بـــلاغـــتــی امـا

نـفـسی دِه كه از تـو دم بـزنم

بال در صحن این حـرم بزنم

آسمان مـوج شد تلاطم كــرد            كه خدا جلوه بین مـردم كرد

آسمان جای خود، ازاین محشر            عرش هم دست وپای خود گم كرد

عرش هم جای خود، خدا خندید            لحظه ای كه لبت تبـسـم كرد

آب با نـیت دو ركـعت عشق            بـا غـبـار شــمــا تیـمـم كـرد

هـمه دیـدند بـا دو چـشـمـانت            چـشم هـای پـدر تــكــلـم كرد

خانه ات قـبـلـۀ غریبان است

پایـتـختت تـمــام ایـران است

ای سراپـای تو مثـال حـسیـن            دومیـن مـرتـضای آل حسین

روی دوش تو گیـسوان علی            كنج لب های توست خال حسین

با تمـاشای تو بـه سـر می شد            شب و روز تمام سال حسین

خنده ای كن كه در تو گُل كرده            همه زیبـایـی جـمـال حسیـن

سیر می دید چهره ات را عشق            به سرش بود اگرخیال حسین

شـور آب آور حسیـن هـستی

دومین حـیـدر حسیـن هـستی

سرخوش از بانگ این طرب هستیم            مست شیرین ترین رطب هستیم

مثـل موسـیـقـی شگفت بـهار            نغمه هایی به روی لب هستیم

شجـره نـامـه ای اگـر داریـم            همگی بر تو مـنـتسب هستیم

مـا هـمـه خـانه زادتـو یـعنـی            هـمۀ ما از این نـسب هـستیم

شكر حـق ما ز آستـان توأیـم

هـمگـی از نـوادگــان تـوأیـم

به علـی رفته ای،غـدیری تو            نه فقـط شیـر، شیـرگیری تو

هـم ركـابِ عـــلـی اكــبـرهـا            هم خـروش سفـیـر تیـری تو

شـوره زاریم و خشكسال اما            چـشـمـۀ روشـن كـویـری تو

خوش به حال دودست خالی ما             لحظه هایی كه دستگـیری تو

با حضورت غم پـدر سر شد

كـــربـلا با تـو كربـلاتـر شد

: امتیاز